Fysieke eigenschappen van edelstenen

Als edelsteenkundige en iemand die dagelijks met edelstenen omgaat, kan er veel over een edelsteen worden vastgesteld door er gewoon naar te kijken en wat basiskennis van edelstenen te gebruiken. Mensen die regelmatig met edelstenen omgaan, kunnen edelstenen identificeren op basis van hun fysieke eigenschappen.

Fysieke eigenschappen van edelstenen

Gewicht of soortelijk gewicht (SG)

Dit heeft te maken met hoe zwaar een bepaalde edelsteen aanvoelt. Een diamanthandelaar weet bijvoorbeeld dat een diamant van 5,2 mm 0,50 karaat weegt en hoe die edelsteen in de hand voelt, omdat hij een soortelijk gewicht van 3,52 heeft. Een diamantstimulant zoals Cubic Zirconia (CZ) heeft echter een SG van 5,6, dus een CZ van 5 mm voelt veel zwaarder aan dan een diamant. Deze techniek staat bekend als "heft" en kan worden beoefend door elke dag een andere edelsteen op te pakken en gewoon te voelen hoe zwaar hij is in vergelijking met hoe groot hij is. Om dit zelf te testen, als je iets hebt zoals een opaal, voel dan hoe zwaar hij aanvoelt in de palm van je hand. Beweeg hem op en neer en krijg er een gevoel voor. Pak dan een andere edelsteen op die je hebt. Opaal is erg licht (SG van 1,45), dus zelfs grotere opalen voelen licht aan in vergelijking met kleinere gekleurde edelstenen.

Harness en de MOHS-schaal

Hardheid is de weerstand van een edelsteen tegen krassen . Het wordt gemeten op een schaal die de MOHS-schaal wordt genoemd. De hardste edelsteen is diamant, met een hardheid van 10. Alleen een diamant kan een andere diamant krassen, niets anders kan dat. Korund (saffier en robijn) is een 9, dus het is ook erg hard. Kwarts heeft een MOHS van 7, wat een erg belangrijk hardheidsgetal is. In sieraden wordt over het algemeen aanbevolen om een edelsteen te gebruiken met een hardheid van 7 of hoger. Waarom? Nou, kwarts is een veelvoorkomend mineraal op aarde en de lucht om ons heen bevat eigenlijk minuscule deeltjes kwarts. Als je nadenkt over hoeveel stof en vuil er op je ring kan komen, kun je ervan uitgaan dat er een kleine hoeveelheid kwarts op je prachtige ringvinger edelsteen zit, dus wanneer je dat vuil eraf veegt, zal het kwarts elk oppervlak waarop het zich bevindt krassen. Als je edelsteen een hardheid van 7 of lager heeft, zal deze bekrast raken en langzaam zijn glans of "glans" verliezen. Omdat diamant het hardst is, verklaart het waarom diamanten die 100 jaar oud zijn, zelfs vandaag de dag nog steeds schitteren. Hardheid kan worden gebruikt als een aanwijzing bij het kopen van bepaalde edelstenen. Bijvoorbeeld, als iemand je een witte saffier (hardheid 9) probeert te verkopen, en deze ziet er bekrast uit of de facetverbindingen (waar de facetpunten elkaar ontmoeten) lijken te zijn weggeërodeerd, dan moet de vraag worden gesteld of dit echt een witte saffier is of iets anders, zoals glas.

Figuur 1 MOHS-schaal

Figuur 2 Diamantsimulant. Zeer gekrast, afgesleten facetten

Duurzaamheid

Dit is een zeer belangrijke eigenschap van edelstenen. Duurzaamheid kan betrekking hebben op veel aspecten, zoals corrosiebestendigheid, bestendigheid tegen chemische aantasting (parfum enz.), bestendigheid tegen mechanische schokken en bestendigheid tegen blootstelling aan licht. Laten we nog eens naar diamant kijken. Het is de hardste edelsteen, wat betekent dat het niet kan worden bekrast door iets anders dan diamant. Maar het is niet erg taai. Diamant heeft splijting, wat betekent dat het langs bepaalde vlakken zwak is tegen mechanische schokken. Sommige edelstenen, zoals parels , die organisch zijn, kunnen worden beschadigd door alledaagse dingen zoals parfum, transpiratie en andere chemicaliën. Parels vereisen speciale zorg, zoals ze alleen dragen nadat je klaar bent met het aanbrengen van je make-up en parfum, en aan het einde van de avond mogen ze alleen worden gewassen in warm sop. Dit behoudt de parelmoerglans (bekend als Orient). Een andere factor voor duurzaamheid betreft blootstelling aan licht. Dit klinkt misschien belachelijk, maar sommige edelstenen lijden aan een vermindering van hun kleur wanneer ze worden blootgesteld aan zonlicht. De meest voorkomende edelsteen met deze eigenschap is Kunziet en recentelijk nep Imperial Topaz . Beide edelstenen kunnen worden behandeld met bestraling en deze behandelde edelstenen kunnen minder van kleur worden als ze worden blootgesteld aan zonlicht. Sommige edelstenen zijn zelfs kleurloos geworden. Kunziet staat om deze reden algemeen bekend als de "avond edelsteen". Maxixe is een natuurlijke verzamelaars edelsteen die de natuurlijke eigenschap heeft om prachtig blauw te zijn als hij uit de grond komt en vervolgens kristalhelder te worden binnen 30 minuten na blootstelling aan zonlicht. Lapis Lazuli is een zeer taaie edelsteen en is zeer duurzaam. Deze eigenschap kan worden gebruikt bij het bekijken van Lapis, want als de betreffende edelsteen kleine deukjes of gladde breuken heeft, is de kans groot dat het geen natuurlijke lapis is, maar misschien een synthetische versie die is gemaakt van een kleiachtige substantie (dit wordt gemaakt door een bedrijf genaamd Gilson uit Frankrijk).

Figuur 3 Maxixe: Voor en na blootstelling aan zonlicht

Figuur 4 Ruwe Lapis toont het korrelige type breuk

Inkijk

Geweldige naam, maar het betekent niet wat je denkt dat het betekent. Het verwijst naar een eigenschap in sommige edelstenen waarbij er een atomaire zwakte is langs bepaalde vlakken in de edelsteen. Deze vlakken kunnen ervoor zorgen dat de edelsteen gemakkelijk breekt wanneer deze wordt blootgesteld aan mechanische schokken. Splijting wordt geïdentificeerd door "stapachtige" breuken op de edelsteen met een zeer glanzende glans. Als een edelsteen is gebroken en een korrelige breuk vertoont (denk aan een steen die breekt zoals Lapis), dan heeft deze geen splijting. Edelstenen kunnen een basale splijting hebben, zoals mica en Topaas , waarbij de zwakte evenwijdig is aan de basis van het kristal. Andere edelstenen hebben een prismatische splijting, wat een zwakte is die evenwijdig is aan de kristalvlakken. Diamant heeft splijting die evenwijdig is aan de octaëdrische vlakken. Kunziet heeft een geweldig ogende splijting, waarbij het kleine driehoekige vormen op het oppervlak van de steen creëert. Splijting kan worden gebruikt om kristallen te scheiden die er erg op lijken. Bijvoorbeeld Topaas en Kwarts. Topaas heeft een basale splijting, terwijl kwarts geen splijting heeft. Als de basis van het kristal "stapachtige" breuken heeft, dan is dat een goede indicatie van Topaas.

Figuur 5 Stapvormige breuken geven een splitsing in dit mineraal aan

Figuur 6 Mica heeft basel-splitsing. Er kunnen plakjes parallel aan de basis worden gemaakt

Figuur 7 Kunziet patronen veroorzaakt door splijting. Let op de stapvormige vorm

Tweeling

Dit wordt gedefinieerd als een verandering in de richting van de kristalgroei binnen een edelsteen. Spinel heeft een prachtige tweeling (een contact tweeling genoemd) waar de octaëdrische vorm van de Spinel stopt en in een andere richting begint te groeien. Dit twijnvlak is te zien in een geslepen edelsteen, wat een goede indicatie geeft dat de edelsteen natuurlijk is. Kwarts heeft twijning (bekend als penetratie twinning), zoals te zien is bij de meeste kwarts exemplaren. Amethist heeft een andere twinning, bekend als Braziliaanse twinning, die is gebruikt om natuurlijk kwarts van de synthetische tegenhanger te scheiden. Chrysoberyl heeft wat een cyclische tweeling wordt genoemd, waarbij de edelsteen voortdurend van richting verandert en een volledige cirkel voltooit.

Figuur 8 Spinel Twin. De verandering in kristalrichting is te zien

Figuur 9 Spinel Twin. Volledige 180 graden tweeling

Figuur 10: Chrysoberyl cyclische tweeling

Kristal gewoonte

Dit is de fysieke vorm van hoe de edelsteenkristallen groeien. Dit moet niet worden verward met het kristalsysteem van een edelsteen. Diamant en Spinel hebben een kristalgewoonte van Octahedraal. Korund heeft wat bekend staat als de bi-piramide hexagonale kristalgewoonte. Toermalijn heeft een ronde driehoekige verschijning en Granaat is een rhombische dodecaëder. Alle edelsteengewoontes kunnen worden aangepast en lijken soms helemaal niet op de officiële kristalgewoonte

Figuur 11 Granaatkristal gewoonte

Figuur 12 Toermalijnkristalhabitat

Kristalsysteem

Dit is hoe de atomen in het kristalrooster zijn gestructureerd. Deze eigenschap kan bepalen hoe hard de edelsteen is, hoe de edelsteen reageert op licht en zelfs de duurzaamheid van de edelsteen. De kristalsystemen zijn kubisch, tetragonaal, hexagonaal, trigonaal, orthorhombisch, triklinisch en monoklinisch.