Hoe hebben de Inca's enorme rotsen uitgehouwen?

Veel beschavingen waren meesters in het bouwen van enorme monumenten van steen. Van de oude Egyptenaren, Azteken, Paaseilanders en Maya's, al deze beschavingen bouwden monumenten van zware steen. Elke beschaving had uitgebreide mankracht om enorme rotsen te hakken en te verplaatsen en spectaculaire monumenten te maken.

Een van de meest indrukwekkende prestaties van de oude Inca's was hun vermogen om enorme rotsen met bijna perfecte verbindingen aan elkaar te zetten. Sommige rotsen waren meer dan 5 meter hoog en 2-3 meter dik en breed met vrije vormen en ze slaagden erin om ze perfect in elkaar te passen. Ongelofelijk. De Inca's gebruikten vrije vormen met mortel ertussen om huizen en forten te bouwen. Omdat ze in aardbevingsgevoelige gebieden woonden, bouwden ze hun structuren op een helling van 8-13% om aardbevingen mogelijk te maken. Deuren en ramen hadden ook interne hellingen en veel structuren hadden enorme rotsen met kleine rotsen ertussen. Zelfs vandaag de dag kun je deze locaties bezoeken en rotsen aanraken die los in een muur zitten. Dit was ontworpen om beweging mogelijk te maken bij een aardbeving, zodat de muur niet zou instorten. Ongelofelijk! Integendeel, toen de Spanjaarden arriveerden, bouwden ze stevige structuren en kerken, waarvan er veel zijn ingestort bij aardbevingen.

Peru ligt in het Andesgebergte dat is ontstaan door beweging in tektonische platen en het land heeft nog steeds actieve vulkanen. Oude uitbarstingen verspreidden dik vulkanisch stof over het land en de zee en een deel hiervan vormde versteend vulkanisch gesteente dat zeer poreus en licht van gewicht is vergeleken met graniet.

Deze rotsen werden gebruikt in veel speciale monumenten. Graniet van hoge kwaliteit werd gebruikt op belangrijke plaatsen zoals tempels en ja, de voegen zijn zo perfect dat er geen creditcard tussen de rotsen kan worden gestoken. De granieten rotsen werden niet in vrije vormen gesneden, maar in perfecte vierkante vormen. De enorme rotsen die op veel locaties te zien zijn, zijn van vulkanische of zandsteen en niet van graniet.

Veel onderzoeken hebben geconcludeerd dat deze rotsen graniet zijn, maar ze zijn niet zo dicht of zwaar als graniet, zandsteen of vulkanisch gesteente en veel gemakkelijker te bewerken en te vormen. Dit neemt niet weg dat ze ontzag hebben voor hoe ze deze rotsen zo perfect op elkaar hebben laten aansluiten of dat er nog steeds een mysterie is over hoe ze het voor elkaar hebben gekregen om met deze enorme rotsen te werken.

Hoe deden de Inca's dat eigenlijk?

Er zijn veel theorieën dat de Inca's goede wiskundigen en ingenieurs waren, je hoeft alleen maar naar hun prestaties te kijken om het met deze theorie eens te zijn. Ze waren ook meestervaklieden in pottenbakken en sommige onderzoekers theoretiseren dat de Inca's kleimallen maakten zodat arbeiders perfect passende blokken konden maken. Een museum in Lima heeft meer dan 45.000 Inca-portretten en het vakmanschap is uitstekend. De Inca's gebruikten grind als schuurpapier en plaatsten stenen op elkaar en dit proces maakte de stenen glad en in lijn met elkaar. Dit verklaart nog steeds niet hoe ze vrije vormstenen aan elkaar voegden, sommige tot wel 100 ton per stuk.

Mijn theorie… Quipu!

De Inca's zouden een apparaat genaamd Quipu kunnen hebben gebruikt om kopieën van deze vormen te maken. Quipu was geen schrijfsysteem, maar een informatieoverdrachtssysteem. Een Quipu was in feite een groep touwtjes die met knopen aan elkaar waren geknoopt. De touwtjes waren in verschillende kleuren geverfd en op precieze punten geknoopt. Het type wol dat ze gebruikten was lama en de kleur van de gebruikte verfstof en de soorten knopen en hun positie gaven de informatie.

.

Inca's hadden het Quipu-systeem kunnen gebruiken om te communiceren hoe ze exacte kopieën konden maken van de stenen vormen die ze nodig hadden om te bouwen. Het touw en de metingen hadden de gebruikte methode kunnen zijn, maar het zou nog steeds veel vaardigheid en tijd kosten om te snijden. Gelukkig hadden de Inca's de vaardigheid en de tijd om dit proces exact uit te voeren.

Inca's die kennis hadden van Quipus werden Quipucamayoc genoemd. Inca's hadden bronzen en granieten rotsen om langzaam vulkanische rotsen of zandsteen af te hakken, maar maakten geen vrije vormen met graniet omdat dit gesteente te hard is. Veel mensen die de Inca-rotsen bekijken, zouden denken dat de rotsen allemaal graniet waren, wat een dichte zware rots is. Versteend vulkanisch gesteente is ook anders dan vulkanisch gesteente. Maar zandsteen dat eruitziet als graniet, kan met je vingernagel worden bekrast omdat het superzacht is.

Dichtheid van gesteente

Granietrotsen of metamorfe gesteenten hebben een dichtheid van 2700 kg/m3

Zandsteenrotsen hebben slechts een dichtheid van 2000 kg/m3

Modulus van stijfheid

Graniet is 24 Gpa

Zandsteen is 0,04 Gpa

Compressietesten

Graniet kan tot 250 Mpa gaan

Zandsteen kan tot 170 Mpa gaan

Brons of granieten rotsen zouden gemakkelijk afbrokkelen, wat een glad oppervlak op deze rotsen zou opleveren. Inca's hadden ook felle kleurstoffen en ze konden gemakkelijk lama- of alpacawol als touw gebruiken, bedekt met deze felle kleurstoffen. Het zou gebruikt kunnen zijn om markeringen op de rotswand te plaatsen die gladgemaakt moesten worden. Deze methode is vergelijkbaar met wat bouwers vandaag de dag gebruiken om een rechte lijn te markeren. Ook had elke rots een tong-en-groefsysteem, zodat in geval van een aardbeving de groef de structuur zou versterken. Veel voorbeelden van deze rotsen zijn te zien in onafgemaakte Inca-structuren.

Helaas hebben de Spanjaarden de meeste Quipus in 1530 vernietigd, maar omdat ze alleen van hout en lamswol waren gemaakt, zijn er nog maar weinig Quipus over. Als u ooit de kans krijgt om deze geweldige monumenten te bezoeken, grijp die kans dan, u zult niet teleurgesteld worden.