Tanzaniaanse edelsteenshow en rondleidingen door de Arusha-mijn

De magie van de Tanzaniet edelsteen boeit mensen van over de hele wereld. Veel edelsteenliefhebbers en verkopers bezoeken Tanzaniet om de cultuur te ervaren, meer te leren over de geschiedenis van de edelsteen en om de mijnen met eigen ogen te zien.

Paul Sedawie van Seda Gems bezocht de Tanzaniaanse edelsteenshow en de Arusha Mine tours in 2012. Het was een leuk avontuur en hij leerde veel van de hele ervaring, wat erg nuttig kan zijn voor reizigers die overwegen om de tour te doen. Lees over zijn reiservaring terwijl hij op zoek gaat naar de beste tanzaniet edelsteen.

DE TANZANIAN EDELSTENEN SHOW & ARUSHA MIJN TOURS

Ik verliet Bangkok Airport met de middernachtvlucht naar Addis Ababa. Ik kwam 's avonds aan om een vlucht te nemen naar Mt Kilimanjaro Airport, dat dicht bij de stad Arusha ligt. Arusha is waar de edelsteenshow wordt gehouden. Het was spectaculair om de beroemde berg te zien toen we binnenvlogen.

Het zakenvisum kost $250 en ik ben meerdere keren gewaarschuwd om geen toeristenvisum aan te vragen als je op zakenreis bent. Als je betrapt wordt, moet je misschien steekpenningen betalen of erger nog, een gevangenisstraf. Een man vertelde me dat hij een bruid van $500 moest betalen om uit de gevangenis te blijven, wat een angstaanjagende situatie.

Ik werd op het vliegveld opgewacht door een vertegenwoordiger van de edelstenenbeurs die zei dat we alleen een toeristenvisum nodig hadden, dus ik nam het risico en betaalde slechts $ 50. De edelstenenbeurs werd georganiseerd door de Tanzaniaanse overheid. Ze gaven de beurs een subsidie van $ 250.000 met steun van de Wereldbank. Ik ging naar het centrum van Arusha om de kantoren van edelstenenhandelaren te bezoeken. De kantoren van de edelstenenhandelaren worden goed bewaakt met gewapende beveiliging en zelfs vingerafdrukherkenning op deursloten. De meeste handelaren dragen wapens ter bescherming.

Er is een grote verscheidenheid aan ruwe Tanzaniet en kristallen beschikbaar in de show, maar de prijzen zijn flink gestegen omdat er niet zoveel voorraad is gedolven als in het verleden. Ik bezocht een Tanzanietmuseum , maar ze hadden de meeste van hun kristalspecimens verkocht en helaas niet vervangen. De volgende dag bezocht ik verschillende kantoren, maar er stonden rijen met edelsteenkopers te wachten vanaf de show. Het was dus geen gemakkelijke opgave om nieuwe voorraad te zien.

Ik had het geluk om een zeldzame prase groene opaal te kopen die hier in Afrika te vinden is. Ik bezocht het Rwanda Truth Reconciliation Tribunal dat hier al tien jaar staat en bijna een miljoen dollar per dag kost. Mij werd verteld dat er maar een dozijn veroordelingen op die plek hebben plaatsgevonden. De kosten bedragen ongeveer $ 2 miljard en de lokale bevolking vindt het niet zo erg, klinkt als een geldverspilling.

Ik sprak met een aantal handelaren over de Tanzanite sight holders organisatie. Dit was een poging om de prijs van Tanzanite te controleren, net zoals de De Beers Group deed met de diamantindustrie. Er waren slechts 9 grote bedrijven en ze benaderden één Amerikaan en 9 Indiërs om zich aan te sluiten. De sight holders hebben het recht om pakketten Tanzanites die aan hen worden aangeboden te weigeren en slechts één lid heeft de organisatie verlaten.

Zelfs op de lokale munt staan afbeeldingen van tanzanietsorteerapparatuur en tanzanietstenen op bankbiljetten van 5000 shilling.

Ik sprak met een aantal lokale Afrikaanse handelaren die zeiden dat ze het te druk hadden om mij de dag voor de show te zien, omdat ze het te druk hadden met inkopen voor de show!! De show zou om 10 uur openen, maar werd uitgesteld tot 12 uur omdat de minister voor mijnen er nog niet klaar voor was. De minister vertelde dat we allemaal partners zijn in deze business en dat we de juiste belastingen en heffingen moesten betalen. De exportbelasting bedraagt 4 procent. Er werd vermeld dat er meer dan 40 stands waren van over heel Afrika met bijna 100 kopers aanwezig. Het openingsdiner had Afrikaanse dansers om ons te vermaken. De volgende avond hield de ICA een dineravond met gastsprekers die spraken over de toekomst van edelstenen uit Afrika. Op de laatste avond werd er een galadiner gehouden om geld in te zamelen voor vrouwen die opgeleid konden worden om te snijden en te snijden. Er werden toezeggingen gedaan van meer dan $ 75.000 om een werkplaats op te starten.

Nadat de edelsteenshow was afgelopen, organiseerden ze een aantal mijntours naar een granaatmijn en een tanzanitemijn. Ze organiseerden een mijntour naar een granaatmijn waar een aantal kwaliteitsvolle tsavorieten zijn gevonden. We moesten 3 uur over vreselijke wegen rijden om bij de mijn te komen. De mijnbouw was erg primitief, omdat er geen kabels of lieren waren om het materiaal uit de grond te halen. Het materiaal werd met de hand 150 meter omhoog gedragen om gesorteerd te worden. De mijnwerkers volgden een Pegmatite graniet om aders van granaten te vinden. De volgende dag werden we naar een tanzanitemijn gebracht die toebehoort aan Tanzanite One, een beursgenoteerd bedrijf. De plek lijkt op een gevangenisingang met zeer hoge beveiliging en overal prikkeldraadhekken. Het lijkt erop dat diefstal een groot probleem is op alle mijnsites als het gaat om waardevolle stenen. Er zijn containers vol met voorraad, allemaal verzegeld met gecodeerde labels. Het sorteren van ruw is interessant, omdat de werknemers het ruw niet aanraken, maar door handschoenen heen werken in een glazen doos. Hier sorteren ze de stenen en knippen en snijden ze. Ik was verbaasd om te zien hoe ze met een kleine hamer op wat tanzanietstenen sloegen om breuken weg te breken. De overheid bezit 12 procent van de mijn, dus er zijn overal overheidsfunctionarissen die de voorraad en het gewicht inspecteren. De levensduur van deze mijn is ongeveer 30 jaar. Momenteel hoeft een groot deel van hun productie niet te worden verhit, omdat ze blauw zijn als ze worden gedolven. Meestal worden bruine stenen verhit tussen 360 en 550 graden Celsius om de gewenste blauwe kleur te krijgen.

Nadat de Arusha gem show afgelopen was, gingen we op een georganiseerde tour van een granaatmijn. Na deze tout vroeg de eigenaar van de mijnwerker, een Masaï [lokale stam] of we een gouden toermalijnmijn over de heuvel wilden bezoeken, dus we stemden allemaal in.

We klommen in onze 4wds en gingen op pad. Na 100 meter sloeg hij af de bush in, zonder wegen om te volgen en hij moest af en toe uitstappen om takken af te hakken met zijn machete, zodat we er allemaal langs konden. We reden 2 uur lang door de bush en overstroomden kreken en we begonnen ons een beetje zorgen te maken, want het was al laat.

We vroegen om om te keren toen we net een groot Maasi dorp binnenreden. Blijkbaar doen ze ondiepe mijnbouw op de bergkammen en ze kwamen naar ons toe om hun edelstenen te verkopen. Ons was verteld dat het illegaal is om van hen te kopen, dus we konden alleen maar gefrustreerd raken en naar hun voorraad kijken.

De Massi-man kocht een aantal interessante edelstenen, want hij mag ze kopen. Als wij ze kochten, konden we een gevangenisstraf krijgen. In sommige dorpen lagen tassen vol met interessante edelstenen en ik weet zeker dat er wat koopjes te koop waren. Een vrouw in de groep begon tandenborstels uit te delen aan de menigte. Onze chauffeur was geïrriteerd, want hij zei dat we een rel konden veroorzaken, omdat de menigte steeds groter werd.

Er waren ongeveer 300 mensen in dit dorp. De vrouwen waren geweldig, ze droegen allemaal kleurrijke sieraden en waren geamuseerd toen we ze lieten zien hoe ze eruit zagen toen we een foto van ze maakten.

Er was zo'n gezoem van commotie dat het het hoogtepunt van het avontuur van de dag was. Het duurde tot zonsondergang voordat we de weg naar buiten vonden, omdat alle kreken de lokale oversteekplaatsen hadden weggespoeld, dus we moesten een gebied vinden om over te steken.

KOOP TANZANITE EDELSTEEN