Tahitiaanse parels - Natuurlijke hernieuwbare edelsteen

Tahitiaanse parels worden zo genoemd omdat ze gedijen in de rijke, warme, tropische wateren van Tahiti en de Polynesische eilanden. Tahitiaanse parels staan ook bekend als zwarte parels, hoewel ze in werkelijkheid gekweekt kunnen worden in een verbazingwekkende verscheidenheid aan subtiele kleuren op het spectrum tussen zwart en wit, evenals fluweelgroen en iriserend pauw.

Waarde en export

Tahitiaanse parels overtreffen nu vaak klassieke parels in waarde, omdat hun zeldzamere schoonheid des te gewilder is. Hoewel ze bekend staan als zwarte parels, heeft elke individuele parel een opmerkelijke irisatie en kan ondertonen in geel, groen, blauw, rood, mauve en zilver tonen. Een ervaren juwelier kan duizenden parels nodig hebben om een streng bijpassende parels van vergelijkbare grootte en glans te maken. Soms kan het proces tot 10 jaar duren om genoeg parels te verkrijgen om één bijpassende streng te maken.

Tahitiaanse parels zijn de op één na duurste parels geworden die op commerciële schaal worden gekweekt. Hoewel je 'zwarte akoya'- of 'zwarte zoetwater'-parels kunt vinden, zijn deze twee soorten in feite geverfde versies van de echte crèmekleurige parels. Tahitiaanse parels worden ook gegradeerd volgens hogere normen - het dunste parelmoer waarop een Tahitiaanse parel voor export mag worden verkocht, is volgens de akoya-normen gelijk aan een zeer dik parelmoer.

Slechts twintig jaar geleden kon een hele streng Tahiti-parels voor wel $ 100.000 worden verkocht: toen waren ze de zeldzaamste parel en ook de mooiste. Tegenwoordig zijn ze nog steeds de mooiste, maar ze gedijen op zee en winnen aan populariteit op de markt, wat de prijzen omlaag brengt. Kritische kopers kunnen nu een streng echte Tahiti-parels vinden voor slechts $ 5000.

Grootte, kleur en vorm

Tahitiaanse parels worden gecreëerd door de exotische Pinctada margaritifera : de zwartlipparel oester. Deze oesters worden meer dan een voet breed en produceren van nature grote, perfecte en van nature donker-tot-diepzwarte parels. Tahitiaanse parels zijn relatief nieuw op het gebied van edelstenen en fijne sieraden, aangezien ze pas halverwege de twintigste eeuw op de westerse markt werden ontdekt. Tahitiaanse parels variëren in grootte van 8 mm tot 18 mm. Ze behoren tot de grootste ter wereld. Alleen Zuidzee parels overtreffen ze.

De regenboogmantel van de Tahitiaanse parel schittert van nature met een olieachtig kleurenspectrum. Individuele parels kunnen bepaalde tinten sterk laten zien en passen daardoor beter bij bepaalde sieradenzettingen of andere individuele parels. Dit aspect betekent dat hoewel ze duur zijn om mee te werken, aangezien ontwerpers ernaar streven de perfecte parel voor een zetting te selecteren, de grenzen van schoonheid die bereikt kunnen worden inderdaad hoog zijn.

Tahiatan parels zijn er in verschillende vormen, hier vermeld in volgorde van wenselijkheid: rond, halfrond, halfbarok, barok en cirkel. Parels die als rond worden geclassificeerd, hebben minder dan 2% variatie in diameter en zijn de zeldzaamste van de Tahiatan parels, goed voor ongeveer 5% van de totale parelproductie. Halfronde parels hebben minder dan 5% variatie in diameter. Halfbarokke parels hebben ten minste één rotatie-as en kunnen verder worden geclassificeerd in druppel-, knoop-, peer- en ovale vormen. Barokke parels hebben geen rotatie-as.

De kwaliteit van een parel wordt beoordeeld als een "A", "B", "C" of "D", afhankelijk van de glans en oppervlaktezuiverheid van de parel. Een "A" parel moet een superieure glans hebben en ofwel geen kleine oneffenheden of een paar oneffenheden op minder dan 10% van het oppervlak. Een "B" parel moet een bovengemiddelde glans hebben en een paar oneffenheden op minder dan 1/3 van het oppervlak. Een "C" parel moet een gemiddelde glans hebben en oneffenheden over minder dan 2/3 van het oppervlak. Een "D" parel moet een ondergemiddelde glans hebben en oneffenheden over het gehele oppervlak.

Herkomst

Tahitiaanse parels zijn als fijne Franse champagne – elke wijnmaker mag een vintage pinot noir chardonnay samenstellen, maar alleen een producent uit de oorspronkelijke regio Champagne mag zijn product zo noemen. Zo is het ook met Tahitiaanse parels – de soort wordt geoogst in Frans-Polynesië, Japan, de Micronesische eilanden, de Cookeilanden, de Filipijnen en Thailand, maar alleen parels die in Polynesië groeien, mogen eerlijk Tahitiaans worden genoemd.

De productie en export van Tahitiaanse parels worden strikt gereguleerd door de regering van Frans-Polynesië. Elke parel die bestemd is voor export wordt geröntgend door het Tahitiaanse Parel Ministerie om te garanderen dat de parelmoerdikte voldoet aan de minimale vereisten voor export, 0,6 mm vóór juli 2002, 0,8 mm erna. Bovendien moeten de vlekken die vaak op het pareloppervlak voorkomen, vrij ondiep zijn, anders zal de parel de inspectie niet doorstaan. Parels die niet voldoen aan de exportcriteria worden vernietigd bij de inspectiefaciliteit.

WINKELEN VOOR PARELS

Tahitian Pearls