Dickinsonite Edelsteen: Eigenschappen, Betekenissen, Waarde & Meer

Dickinsonite is een zacht, zeer zeldzaam mineraal dat alleen bekend is bij doorgewinterde verzamelaars. De groene tot geelgroene steen werd oorspronkelijk ontdekt in Connecticut, VS. Het is deels bekend vanwege zijn relatie met arrojadite mineralen.

Qua exacte zeldzaamheid is dickinsonite als mineraal al zeldzaam. Maar je zult dickinsonite nauwelijks ooit als geslepen edelsteen zien, als je het überhaupt al ziet.

Als u van minder bekende mineralen en edelstenen houdt, staan wij voor u klaar. Daarom hebben we onze minerale expertise gebundeld om u deze uitgebreide gids te bieden over alles wat met dickinsonite te maken heeft, van de eigenschappen en voordelen tot de prijzen en geologie.

Laten we beginnen!

Hierboven afgebeeld: Dickinsonite-exemplaar tentoongesteld in het Pacific Museum of Earth in Canada | Beeldmateriaal: Pacific Museum of Earth, Flickr , CC-BY-SA-2.0

Over Dickinsonite-steen

Dickinsoniet is een zeer zeldzame halfedelsteen die in verschillende tinten groen voorkomt, soms met gele of bruine ondertonen.

Technisch gezien is de naam "dickinsoniet" onofficieel - de officiële naam die is goedgekeurd door de International Mineralogical Association (IMA) is Dickinsonite-(KMnNa). Om het kort te houden, gebruiken we in dit artikel echter "dickinsoniet".

Wetenschappers hebben synthetische versies van vergelijkbare mineralen gemaakt, zoals een synthetische Fe3+ arrojadite gerapporteerd in 1986 of een yttriumfosfaat met een fillowiet-achtige structuur gerapporteerd in 2009. Maar met beperkte dickinsonite toepassingen, zijn er nog geen synthetische versies gecreëerd.

Dickinsonite Specificaties & Kenmerken

Dickinsonite is een complex mineraal met verschillende gegeven formules . De door de IMA goedgekeurde formule is K(NaMn)CaNa3AlMn13(PO4)12(OH)2, wat betekent dat het bestaat uit kalium, natrium, mangaan, calcium, aluminium, fosfaat en hydroxide.

Het mineraal behoort tot de arrojadite-groep van basisfosfaatmineralen. Bestaat uit 16 mineralen, waarvan er 13 arrojadite-wortelnamen hebben. De anderen zijn fluorcarmoite-(BaNa) en sigismundite (kortstondig omgedoopt tot arrojadite-(BaFe) tot 2022).

Bovendien is arrojadiet-(KFe) het ijzereindlid van een reeks met dickinsoniet-(KMnNa), het mangaaneindlid.

Qua gewoontes kunnen dickinsonitekristallen tabulair of pseudo-rhombohedraal zijn, meestal met driehoekige strepen. Vaak komt het mineraal voor in gefolieerde, mica-achtige, lamellaire, gestraalde, gebogen of stervormige vormen. Het kan ook voorkomen als verspreide schubben.

Vermelde Dickinsonite-eigendommen:

• Mohs-hardheid : 3,5-4

• Kleur : Olie groen, olijf groen, gras groen, geelgroen, bruingroen

• Kristalstructuur : Monoklinisch

• Glans : Glasachtig; Parelmoer op de spleten

• Transparantie : Doorschijnend tot transparant

• Brekingsindex : 1,648-1,671

• Dichtheid : 3,34-3,41

• Decolleté : Perfect en gemakkelijk (bijna mica-achtig) op {001}

• Fractuur : Onregelmatig/ongelijkmatig

• Streep : Bijna wit

• Luminescentie : Geen

• Pleochroïsme : Aanwezig; Licht olijfgroen tot lichter olijfgroen tot zeer licht geelgroen

• Dubbele breking : 0,013-0,014

• Verspreiding : Matig tot sterk

Hierboven afgebeeld: Portret van Edward Salisbury Dana, de Amerikaanse mineraloog die dickinsonite als eerste beschreef, Yale College Class of 1870 | Afbeelding: Yale University Manuscripts & Archives Digital Images Database, Publiek domein

Dickinsonite Geschiedenis

De Amerikaanse mineraloog en natuurkundige Edward Salisbury Dana en de Amerikaanse mineraloog en academisch bestuurder George Jarvis Bush schreven de eerste beschrijving van dickinsoniet op basis van exemplaren uit Redding in Connecticut, VS.

De beschrijving werd in 1878 gepubliceerd in het American Journal of Science and Arts met de titel “Over een nieuwe en opmerkelijke minerale vindplaats in Fairfield County, Connecticut; met een beschrijving van verschillende nieuwe soorten die daar voorkomen.”

De exacte bron, nu de typevindplaats, was een granietpegmatiet in Branchville Quarry (nu Fillow Quarry).

Abijah N. Fillow opende de mijn in 1876 om te beginnen met het delven van mica die hij kon verkopen. Fillow vond slechts een kleine hoeveelheid mica en sloot de mijn, maar voordat hij dat deed, bewaarde hij veel mineraalmonsters die hij daar had gevonden. Fillow liet deze monsters in 1877 aan Dana zien.

Ook de plaatselijke dominee John William Dickinson vond een aantal exemplaren die hij naar de onderzoekers stuurde voor analyse en identificatie.

Uit alle gecombineerde exemplaren identificeerden Dana en Brush drie tot dan toe onbekende mineralen: eosforiet , triploïdiet en natuurlijk dickinsoniet.

Brush en Dana beschreven dickinsonite als “een van de meest opmerkelijke en nieuwe soorten” die ze hebben geanalyseerd.

Ze noemden dickinsonite naar dominee Dickinson, omdat zijn gedoneerde exemplaren “van de grootste dienst voor ons waren bij de studie van de soort” en ze “onze grote waardering voor zijn vrijgevigheid wilden uiten.”

In 1890 publiceerden Brush en Dana een andere studie waarin ze de oorspronkelijke compositionele analyse van dickinsonite vergeleken met een nieuwe analyse. Ze stelden voor dat dickinsonite eigenlijk dimorf was met fillowite, een mineraal dat ze in de buurt hadden gevonden en beschreven in 1879.

Ontdekking van Arrojadite

De Braziliaanse geochemicus Djalma Guimarães schreef de eerste beschrijving van arrojadite in 1925 , en noemde het naar de Braziliaanse geoloog Miguel Arrojado Lisbôa. Hij beschreef het als een nieuw mineraal uit de wagnerietgroep dat een fosfaat was van ijzer, mangaan en andere basiselementen.

De monsters van Guimarães waren enorme exemplaren die werden gevonden in Serro Branco, Brazilië. In het rapport van American Mineralogist uit 1927 over het nieuwe mineraal, merkte de Amerikaanse geoloog William Frederick Foshag op dat de exemplaren waarschijnlijk dezelfde waren als de exemplaren uit South Dakota die door William Parker Headden werden beschreven.

Een ander synoniem voor dickinsonite dat Headden eert was “headdenite”, bedacht door de Zweedse mineraloog Percy Dudgeon Quensel in 1937.

Een andere naam voor arrojadiet was hühnerkobelite. Deze naam werd in 1950 gekozen door de Amerikaanse mineraloog Marie Louise Lindberg nadat ze het mineraal had ontdekt in Hühnerkobel, Duitsland.

De oorspronkelijk ontdekte arrojadiet bleek arrojadiet-(KFe) te zijn, maar dit werd pas in 2005 vastgesteld, nadat tientallen jaren van onderzoek de relatie tussen dickinsoniet en arrojadiet hadden aangetoond.

Minerale groep en naamswijzigingen

De Amerikaanse mineralogen Charles Palache, Harry Berman en Clifford Frondel waren de eersten die dickinsoniet herkenden als een isotype van arrojadiet in de 7e editie van The System of Mineralogy of Dana, gepubliceerd in 1951 .

De Amerikaanse mineraloog Daniel Jerome Fisher zette het onderzoek voort met behulp van röntgen- en poedermethoden voor kristal- en chemische vergelijking tussen de twee mineralen.

Fisher bepaalde in 1965 dat dickinsonite en arrojadite een serie vormen, met dickinsonite als het mangaan (Mg2+-rijke) eindlid en arrojadite als het ijzeren eindlid. Hij betoogde ook dat arrojadite "ferroan dickinsonite" genoemd zou moeten worden, hoewel dit niet werd aangenomen.

In 1981 werkte een groep wetenschappers samen aan een baanbrekende gecombineerde analyse van de arrojadite-dickinsoniet-serie. Deze wetenschappers waren:

• Amerikaanse mineraloog Paul B. Moore,

• Japans-Amerikaanse mineraloog Takaharu Araki,

• Italiaanse kristallograaf Stefano Merlino,

• Italiaanse mineraloog Marcello Mellini, en

• Italiaanse mineraloog Pier Francesco Zanazzi

Opvallend is dat ze de ideale formule voor de arrojadiet-dickinsonietreeks voorstelden als KNa4Ca(Fe,Mn)2+14AL(OH)2(PO4)12.

Ten slotte hebben de Franse geoloog Christian Chopin en de Italiaanse mineralogen Roberta Oberti en Fernando Cámara in 2006 de nomenclatuur van de arrojadietgroep vastgesteld . De basisnaam van elk mineraal is arrojadiet als het ijzerdominant is of dickinsoniet als het mangaandominant is, met meerdere achtervoegsels en voorvoegsels indien van toepassing.

In het geval van dickinsonite waren de nieuwe namen:

• Dickinsoniet-(KMnNa)

• Dickinsoniet-(KNaNa)

• Dickinsoniet-(KNa)

• Dickinsoniet-(NaNa)

Daarom heeft het mineraal als holotype de naam dickinsonite-(KMnNa), zoals goedgekeurd door de IMA in 2005.

Hierboven afgebeeld: Arrojadite-exemplaar uit de Dodium Plate Mine in South Dakota, VS | Afbeelding: Dave Dyet, Publiek domein

Genezende eigenschappen van Dickinsonite

Als groene helende steen weerspiegelt de betekenis van dickinsoniet de hoopgevende en verjongende eigenschappen van andere groene edelstenen .

Lichamelijke genezing

Fysiek gezien zou dickinsonite de volgende problemen kunnen behandelen:

• Vermoeidheid

• Functie van het immuunsysteem

• Hoofdpijn / migraine

• Metabolisme

• Spijsvertering

Emotionele genezing

De door kristalgenezers aanbevolen toepassingen van dickinsonite op emotioneel gebied omvatten:

• Het aanmoedigen van onvoorwaardelijke liefde, zowel voor jezelf als voor anderen

• Zelfacceptatie bevorderen

• Vertrouwen vergroten

• Bevorderen van persoonlijke en spirituele groei

• Het manifesteren van gelukkige, gezonde relaties

• Verminderen van angst en stress

Chakra Genezing

Chakrastenen kunnen helpen geblokkeerde energiecentra (chakra's) te openen, zodat energie vrij door het hele systeem kan stromen. Dickinsonite is een chakrasteen voor het hartchakra, gelegen onder het borstbeen.

Het hartchakra regelt de acceptatie van verandering en liefde in al zijn vormen: familiaire, romantische, platonische en eigenliefde.

Wanneer het hartchakra geblokkeerd is, kun je je geïsoleerd, liefdeloos of lusteloos voelen. Het openen met dickinsonite kan je helpen om liefde, empathie en de ups en downs van het leven te omarmen.

Eigenschappen van Dickinsonite edelsteen

Omdat het zo zeldzaam is als edelsteen, heeft dickinsonite geen gestandaardiseerde beoordelingsfactoren. Maar we zullen toch bespreken hoe deze factoren van toepassing kunnen zijn op de waarde van dickinsonite:

• Kleur : Alle dickinsonite stenen hebben een bepaalde tint groen, maar helderdere of zuiverdere groene tinten kunnen waardevoller zijn dan stenen met een bruinere of ongelijkmatigere kleuring. Dickinsonite kristallen met sterker pleochroïsme (waarbij de kleur verschuift onder verschillende kijkhoeken) kunnen ook waardevoller zijn.

• Slijpvorm : Gezien de zeldzaamheid van het snijbare materiaal zijn gefacetteerde dickinsonite edelstenen vrij zeldzaam en waardevol. De steen is bijna altijd ruw (ongeslepen) te koop.

• Transparantie : Dickinsonietkristallen of edelstenen met minder zichtbare insluitsels en een hogere transparantie kunnen voor een hogere prijs verkocht worden dan stenen die doorschijnender zijn of meer insluitsels bevatten.

• Karaatgewicht/-grootte : Zowel afzonderlijke kristallen als geslepen edelstenen zijn altijd klein voor dickinsonite. Gefacetteerde edelstenen zijn altijd minder dan 1-2 karaat. Afzonderlijke kristallen zijn ook klein.

Hoe ontstaat dickinsonite eigenlijk, voordat het verkocht of zelfs ontdekt wordt?

Hierboven afgebeeld: Dickinsonite-kristal tentoongesteld met brazilianiet en triphyliet | Beeldmateriaal: Aymée Meira, Flickr , CC-BY-SA-2.0

Dickinsonite-formatie en bronnen

Er bestaan verschillende bronnen over de vraag of dickinsoniet een primair of secundair mineraal is.

Als u het niet weet: primaire mineralen ontstaan in gesteenten wanneer de gesteenten zelf ontstaan. Secundaire mineralen ontstaan wanneer primaire mineralen veranderingen ondergaan door bijvoorbeeld verwering, chemische veranderingen of hydrothermale activiteit.

Wat we wel weten is dat dickinsoniet zich zeker vormt in granietpegmatieten.

De primaire mineraalvorming van dickinsoniet zou plaatsvinden via hydrothermale processen in granietpegmatieten met een hoge temperatuur (~800°C of 1472°F).

De vorming van secundaire mineralen vindt plaats wanneer primaire fosfaatmineralen zoals trifyliet of lithiofiel veranderingen ondergaan door de evolutie van de granietpegmatieten.

Volgens het artikel van Jerome Fisher uit 1965 verandert dickinsonite in alluaudit wanneer het in de lucht wordt verhit tot 500°C (932°F) of in fillowiet wanneer het in een vacuüm wordt verhit tot 850°C (1562°F).

Wat betreft de stenen die in de buurt van dickinsonite worden gevonden, zijn de meest voorkomende mineralen:

• Eosforiet

• Triploidiet

• Lithiofiliet

• Rhodochrosiet

• Rooddingiet

• Fairfieldiet

• Hureauliet

Mineralen die minder vaak (maar soms nog steeds) samen met dickinsoniet worden gevonden, zijn onder meer:

• Kwarts

• Fillowiet

• Diadochiet

• Purpuriet

• Spodumeen

Nu we de geologische kant kennen, vragen we ons af waar dickinsoniet geografisch gezien te vinden is?

Mijnbouwlocaties

De enige significante vindplaatsen voor dickinsonite zijn Connecticut en Maine, VS. Faceted gems zijn alleen geslepen uit dickinsonite-materiaal uit Connecticut.

Het mineraal is ook gevonden in:

• Argentinië

• Australië

• Canada

• Tsjechische Republiek

• Namibië

• Polen

• Rwandee

• Verenigde Staten (Arizona, New Hampshire, Noord-Carolina, South Dakota)

De bron kan de prijs van dickinsoniet enigszins beïnvloeden, aangezien bepaalde locaties bekend staan om de hogere kwaliteit van dickinsoniet-exemplaren, die daardoor een hogere prijs opleveren.

Laten we eens bespreken wat u kunt verwachten als u op zoek gaat naar dickinsonite die te koop is.

Hierboven afgebeeld: Plaat met arrojadiet-(KFe) kristallen uit Rapid Creek, Canada | Beeldmateriaal: Rob Lavinsky, iRocks.com – CC-BY-SA-3.0

Dickinsonite Prijs & Waarde

Helaas is gefacetteerde dickinsonite ongelooflijk moeilijk — zo niet onmogelijk — te verkrijgen, ongeacht de prijs. Momenteel is dickinsonite alleen te koop als ruwe exemplaren.

Gelukkig zijn deze ruwe exemplaren in verschillende prijsklassen verkrijgbaar.

Kleine, massieve of granulaire dickinsonite-exemplaren kosten ongeveer $ 25 per stuk. Grotere massieve exemplaren kosten $ 40 tot $ 45. De duurste opties zijn grotere exemplaren met andere zeldzame mineralen zoals triploidiet en robertsiet, die ongeveer $ 90 kosten.

Dickinsonite-verzorging en -onderhoud

Juiste edelsteenverzorging is belangrijk voor dickinsonite, gezien de zachtheid en broze taaiheid. Ga er altijd voorzichtig mee om en bewaar het uit de buurt van andere edelstenen.

U kunt vuil en aanslag verwijderen met warm water en een zachte tandenborstel. Houd dickinsonite wel uit de buurt van zuren, omdat het daarin oplost.

Bent u onder de indruk van Dickinsonite?

Dickinsonite is misschien geen bekende naam, maar dit historische juweeltje is een wonder. Met weelderige groene lentetinten, veel metafysische voordelen en belangrijke geologische geschiedenis is dickinsonite een must-have in elke zeldzame mineralencollectie.

Koop vandaag nog dickinsonite en andere minder bekende edelstenen!